Hola iedereen,
Eventjes een verslagje van dit weekend (want we hebben weer veel gedaan). Onze zaterdag is begonnen rond 7 uur in de ochtend. We waren allebei uitermate content dat we eens een dagje niet moesten gaan werken. Rond 8h heeft Martha ons naar de terminal gebracht voor (jawel u leest het goed) wederom een tripje naar Playas. De busrit was ditmaal iets aangenamer door het gebrek aan roepende verkopertjes.
Ditmaal kenden we de weg en konden we direct op weg gaan naar ons plekje aan het strand. Ditmaal bij een gezellig en handig boomstronkje (bekijk de foto's zeker eens). We werden deze keer niet overvallen door verkoopers maar door grote zwermen meeuwen. Al hebben we maar twee uurtjes in de zon gelegen en ons honderd keren ingesmeerd, toch waren we weer goed rood. Bij mij, een halve arm en mijn voeten en bij kaat vooral haar gezicht.
's Middags hebben we weer in het zelfde restaurantje gegeten en daar je raadt het nooit, kwamen we gewoonweg een nederlandssprekend persoon tegen. Heel onwerkelijk na die twee weken van sukkelend spaans. Hij is al twee jaar op reis (Venezuela, Colombia, Brazilië). Nu was hij al twee maanden in Playas. Voor kerstmis zal hij terug naar huis gaan (in Portugal).
Toen we terug thuis kwamen heeft Abraham ons meegenomen om een stukje van Guayaquil te zien. De busrit naar het centrum was heel onaangenaam. We werden weeral eens serieus aangestaard, echt heel irritant. Dat wordt echt heel vermoeiend als iedereen naar u staart. Moest het nu subtiel zijn oke, maar ze blijven staren zelfs als je terug staart en een vies gezicht trekt. na twee weken zijn we het al serieus beu. Maar bon. We zijn gaan eten in een frituur. Dit heeft heel erg gesmaakt en de frietjes waren zo slecht nog niet. Dan hebben de malecon afgewandeld (een soort dijk, maar heel touristisch) om te eindigen op de peñas. Een heuse trap van 444 treden die helemaal naar het hoogste punt van de stad leidt. Een heel mooi uitzicht met ook veel historische betekenis voor de stad. Vroeger werd de stad namelijk geplaagd door piraten en vanuit dit hoge punt werd de verdediging ingezet. Abraham neemt alle gasten mee naar hier, dus hij is al een heel goede gids. Bij het terug naar beneden gaan zijn we gepaseerd in een cafe waar een vriendin van hem (Leila, iets van een 70 jaar) de verantwoordelijke is. Een Super grappige vrouw die iets teveel praat en die Kaat probeerde te laten dansen met obers.
Daarna zijn we naar de discotheken gewandeld. Hier wachtte Ronald op ons (ondertussen was het al 23h, we hebben het nog nooit zolang weten trekken), de andere broer. Samen met een vriend en een vriendin (Jorge en Pamela, een super kleine vrouw die zelfs met serieus hoge hakken gemakkelijk onder onze arm kon lopen). Dan zijn we gaan DANSEN. Om eens de muziek en dans van Latijns-amerikaanse wereld op te snuiven. Tot onze verbazing werd hier niet naar ons gegaapt. Tegen twee uur zijn we dan toch maar naar huis gegaan want zowat iedereen viel in slaap.
Eenmaal thuis moesten we afscheid nemen van Valeska. Zij vertrok zondagochtend heel vroeg naar haar werk op de Galapagos voor bijna 3 maanden. In de middag kreeg martha al een telefoontje van Valeska dat ze al aan het werken was. Dat is dus van het vliegtuig stappen en direct beginnen met werken. Arm meisje.
Vandaag (zondag) is het een rustig dagje. Een beetje slapen, een beetje werken, een beetje luieren (en voor Kaat een beetje skypen met haar vriendje Thibaud), en jammer genoeg ook een beetje strijken. Morgen begint weer een nieuwe stageweek. Oja, de weekends gaan hier even snel als in België.
Eventjes een verslagje van dit weekend (want we hebben weer veel gedaan). Onze zaterdag is begonnen rond 7 uur in de ochtend. We waren allebei uitermate content dat we eens een dagje niet moesten gaan werken. Rond 8h heeft Martha ons naar de terminal gebracht voor (jawel u leest het goed) wederom een tripje naar Playas. De busrit was ditmaal iets aangenamer door het gebrek aan roepende verkopertjes.
Ditmaal kenden we de weg en konden we direct op weg gaan naar ons plekje aan het strand. Ditmaal bij een gezellig en handig boomstronkje (bekijk de foto's zeker eens). We werden deze keer niet overvallen door verkoopers maar door grote zwermen meeuwen. Al hebben we maar twee uurtjes in de zon gelegen en ons honderd keren ingesmeerd, toch waren we weer goed rood. Bij mij, een halve arm en mijn voeten en bij kaat vooral haar gezicht.
's Middags hebben we weer in het zelfde restaurantje gegeten en daar je raadt het nooit, kwamen we gewoonweg een nederlandssprekend persoon tegen. Heel onwerkelijk na die twee weken van sukkelend spaans. Hij is al twee jaar op reis (Venezuela, Colombia, Brazilië). Nu was hij al twee maanden in Playas. Voor kerstmis zal hij terug naar huis gaan (in Portugal).
Toen we terug thuis kwamen heeft Abraham ons meegenomen om een stukje van Guayaquil te zien. De busrit naar het centrum was heel onaangenaam. We werden weeral eens serieus aangestaard, echt heel irritant. Dat wordt echt heel vermoeiend als iedereen naar u staart. Moest het nu subtiel zijn oke, maar ze blijven staren zelfs als je terug staart en een vies gezicht trekt. na twee weken zijn we het al serieus beu. Maar bon. We zijn gaan eten in een frituur. Dit heeft heel erg gesmaakt en de frietjes waren zo slecht nog niet. Dan hebben de malecon afgewandeld (een soort dijk, maar heel touristisch) om te eindigen op de peñas. Een heuse trap van 444 treden die helemaal naar het hoogste punt van de stad leidt. Een heel mooi uitzicht met ook veel historische betekenis voor de stad. Vroeger werd de stad namelijk geplaagd door piraten en vanuit dit hoge punt werd de verdediging ingezet. Abraham neemt alle gasten mee naar hier, dus hij is al een heel goede gids. Bij het terug naar beneden gaan zijn we gepaseerd in een cafe waar een vriendin van hem (Leila, iets van een 70 jaar) de verantwoordelijke is. Een Super grappige vrouw die iets teveel praat en die Kaat probeerde te laten dansen met obers.
Daarna zijn we naar de discotheken gewandeld. Hier wachtte Ronald op ons (ondertussen was het al 23h, we hebben het nog nooit zolang weten trekken), de andere broer. Samen met een vriend en een vriendin (Jorge en Pamela, een super kleine vrouw die zelfs met serieus hoge hakken gemakkelijk onder onze arm kon lopen). Dan zijn we gaan DANSEN. Om eens de muziek en dans van Latijns-amerikaanse wereld op te snuiven. Tot onze verbazing werd hier niet naar ons gegaapt. Tegen twee uur zijn we dan toch maar naar huis gegaan want zowat iedereen viel in slaap.
Eenmaal thuis moesten we afscheid nemen van Valeska. Zij vertrok zondagochtend heel vroeg naar haar werk op de Galapagos voor bijna 3 maanden. In de middag kreeg martha al een telefoontje van Valeska dat ze al aan het werken was. Dat is dus van het vliegtuig stappen en direct beginnen met werken. Arm meisje.
Vandaag (zondag) is het een rustig dagje. Een beetje slapen, een beetje werken, een beetje luieren (en voor Kaat een beetje skypen met haar vriendje Thibaud), en jammer genoeg ook een beetje strijken. Morgen begint weer een nieuwe stageweek. Oja, de weekends gaan hier even snel als in België.
Vele kussen,
Ayla en Kaat
Dag kaat. Zo te lezen stel je het daar goed. ben blij voor jou. en profociat met je uitslag, weeral een zorg minder... Zoals je wel weet ben ik intussen al bevallen he. Alles is zeer vlot gegaan en op minder dan 4 uur was ik bevallen. Yannes stelt het goed en zusje Yèléna is best fier op haar broer. Als je een foto wil zien moet je maar eens op mijn facebook gaan kijken want tegen dat je thuis bent zal hij al veel veranderd zijn. Doe da daar nog goed. Geniet ervan, maak veel plezier want dit maak je maar 1 keer mee in je leven. vele groetjes van ons allemaal.
BeantwoordenVerwijderen