Atención prenatal: bueno :)

Gisteren werden we verwacht om zeven uur aan het onthaal in het ziekenhuis om onze eerste dag te starten. Martha bracht ons zodat we de eerste dag nog niet met de bus moesten gaan, een meevallertje! We moesten eerst redelijk lang wachten eer er iemand klaar was van het personeel om met ons mee te gaan naar de dokters. Ondertussen was er ook een misverstandje opgedoken, maar dat was al snel opgelost. De dokter-directeur had ons voor de eerste drie weken maar halve dagen opgeschreven. Aangezien er zoveel te zien is hier in de buurt enzo, vinden wij dat niet zo erg, maar op die manier zouden we niet aan voldoende stage-uren komen, dus hebben we toch vriendelijk gevraagd of hij dat kon oplossen. Er werd dan weer wat rondgebeld en het bleek geen probleem te zijn. Oke, de stage kon begonnen... Er kwam een mannetje van het personeel bij ons en hij deed alsof de weg vinden naar de consultaties in het ziekenhuis gemakkelijk was.. Oei Oei dat was het dus niet! Hij zette eerst Ayla af bij haar dokteres, en daarna liep hij met mij mee naar mijn dokter. Bij aankomst was het wel eventjes weer vervelend omdat die gynaecologen blijkbaar niet wisten dat wij kwamen. Maar ze waren zeer vriendelijk. In de namiddag hadden we andere dokters. Ayla heeft twee vrouwen, ik heb twee mannen: Dr Rivadeneira en Dr Alzamora. Ik slaag er voorlopig nog niet in om ze beiden te onthouden :) Dr Rivadeneira praat tegen mij in het engels en ik tegen hem in het Spaans :) op die manier begrijp ik alles wat hij zegt, vraagt, uitlegt, ... en oefen ik toch mijn Spaans door tegen hem in zijn taal te antwoorden en door de conversaties met de patientes aandachtig mee te volgen. Zeer veel dingen zijn gelijkaardig als in België op de consultaties vind ik. Enkele grote verschillen zijn wel dat hier zeer veel gepalpeerd wordt ( = door op verschillende manier te voelen aan de buik kom je te weten hoe het kindje ligt). Ze krijgen hier maar twee echo's gedurende de hele zwangerschap. Naar het hartje van het kindje wordt wel zoals in België steeds geluisterd met de doptone. Een ander verschil is dat er twee gynaecologen in een kamertje zitten, met twee aparte ruimte(tje)s voor onderzoek die gescheiden zijn van de bureaus met gordijnen die soms niet veel nut hebben. Er lopen dan ook nog 1 of 2 verpleegsters rond en dikwijls ook studenten. Het is niet ongewoon dat er een vijftal patiënten tegelijk binnen zijn in de ruimte... Dit is gewoon niet denkbaar bij ons! Waarschijnlijk zal ik een van de komende dagen wel een paar foto's trekken van onze stulpjes, dan zal het waarschijnlijk wel duidelijk zijn hoe 'niet-graag' wij dit zouden hebben als wij patiënten zouden zijn.

We mogen hier echt veel doen! Ik heb op die twee dagen een 17-tal palpaties gedaan vanwaar ik echt zeker was van mezelf hoe het baby'tje lag. Het is leuk om die dingen onder de knie te hebben, hier leer je het echt zeer goed. Ik mag van mijn dokters ook alle uitstrijkjes doen :) En ik verzeker jullie, ze gaan er nog langs mijn oren uitkomen denk ik, maar voorlopig vind ik het allemaal best spannend, interessant en leuk :) Je ziet de patiënten ook altijd zeer aandachtig kijken naar ons op een positieve manier. Als je in België consultaties meevolgt, ben je dikwijls maar de student in de ogen van de patiënten, hier hebben ze bewondering voor je, kijken ze naar je op. Ze hebben hier veel respect voor dokters en verplegend personeel: dit is precies toch ook wat anders in ons thuisland... Het doet goed om dat ook eens te voelen. Voor de rest is het wegen, meten, ... Bij de Dr Rivadeneira mag ik in de voormiddag ook de dossiers aanvullen, stempels zetten, aftekenen, ... Als ik terugkom zal ik me waarschijnlijk ondergewaardeerd voelen in België :p

Het zou goed kunnen dat we in deze drie weken ook eens operaties mogen meevolgen, dat zou ik heel interessant vinden! Ik heb nog een raad voor alle vroedvrouwen in België: kom maar hier eens werken, je zal op slag een stoot van zelfvertrouwen bijkrijgen!

Wat ik nog van het ziekenhuis kan zeggen: omdat wij hier werken krijgen we 's middags gratis middageten. Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik het niet echt binnenkrijg.. dus gelukkig is het gratis! In tegenstelling tot de vele dingen die hier nog niet goed ontwikkeld zijn of doorgedrongen, is het systeem voor te eten wil ingenieus :) Iedereen heeft hier zijn eigen code en je kan pas doorlopen als je vingerafdrukken overeenkomen met de code :p haha!

En nu nog het laatste: Ayla en ik hebben eindelijk gevonden welk brood hier lekker is : pan mitsta (ofzoiets) :) We probeerden al vanalles, waaronder colombiaanse broodjes. NIET LEKKER! Maar nu, eindelijk, hebben we ze te pakken en weten we ze te vinden :)

Tot een der volgende dagen!

besos, Ayla en kaat