wat de foto's betreft: die zien er voorlopig wel heel professioneel uit, we moeten toegeven dat die er vanzelf opgekomen zijn en dat we nog zoeken om de onze op de blog te plaatsen :)
warme groeten, Ayla en Kaat
dinsdag 31 augustus 2010
dag 1
Vandaag zijn we de hele voormiddag met Madre Martha op pad geweest om onze papieren in orde te brengen. We beseffen meer en meer dat het Spaans hier boven ons niveau gaat (bij mij toch: kaat :) ). We zullen nog veel moeten oefenen en hebben ons voorgenomen om tegen elkaar ook een beetje Spaans te praten. Straks gaan we inkopen doen zodat we onze persoonlijke ijskast een beetje kunnen vullen met onder andere veel vers fruit!
De lange lange reis
Hallo iedereen.
Wij zijn ondertussen goed aangekomen in Ecuador. Hier is het nu 14h terwijl het bij jullie al 21 uur is.
Een klein verslagje van onze reis. We zijn al om 03. 30h opgestaan. In zaventem bleek ayla haar valies al te zwaar en moesten we al bij betalen. :p.
Er zijn enkele traantjes gevloeid toen we afscheid moesten nemen. Maar die zijn alweer vergeten.
Het eerste deel van onze reis bracht ons naar Madrid. Daar moesten we overstappen op een veel groter vliegtuig. De luchthaven van Madrid is heel erg groot. We moesten zelfs met een soort metro treintje naar onze gate.
Bij het wachten op het treintje hebben we twee andere studenten ontmoet die ook naar Ecuador gaan voor stage. Sarah en Janna studeren ergo therapie en zullen in Quito (de hoofdstad) werken met kinderen.
De volgende etappe van onze reis ging van Madrid naar Quito. Hier werden wij al aangesproken door enkele vriedelijke Ecuadoriaanen. Dit was onze eerste kans om wat spaans te oefenen. toen wij aan het aanschuiven waren konden wij een blik werpen op onze medepasagiers (waaronder veel kleine kindjes, een hond en een paar mensen met veel te grote handbagage).
Het vliegtuig was veel groter, en iedere pasagier kreeg een kussentje en een dekentje. Wat ons al direct opviel is hoe vriendelijk zij voor elkaar zijn, ook al kennen zij elkaar niet. Zo was er een heel schattige baby naast ons, met (wat wij dachten toch) de papa en de mama. De man speelde namelijk met het kindje enzo. Later bleek dat deze meneer gewoon vriendelijk was, want hij stapte gewoon af in quito, terwijl de vrouw en de baby met ons meevloog naar Guayaquil.
Ook tegen ons waren ze heel vriendelijk. Ze vertelden ons over welke landen we vlogen en waar we moesten naar kijken. Ze vroegen ons waar we naar toe gingen en waar we vandaan kwamen. Een mevrouw bleef maar door praten zodat het Kaat begon te rgeren want ze praatte veel te snel. Dit was al weer een goede kans om wat spaans te oefenen.
De vlucht was heel erg lang. Een twaalf tal uur. We hebben wat geprobeert te slapen, maar dat ging niet al te best. Er waren ook een aantal films.
We kregen een middagmaal, een vieruurtje en een avondmaal. Het vieruurtje was niet echt lekker (3 witte boterhammen opeen met kaas). Ayla is het ook niet echt bevallen want zij heeft haar kotszakje moeten benuttigen (ook dat van Kaat trouwens). Dit kwam ook mede door de turbulentie die we hadden toen we door wolken vlogen.
Ook tegen het vliegtuigpersoneel konden we ons spaans wat oefenen. Wat hier opvalt is dat er redelijk wat mannen als stewards werken en dat de vrouwen niet vrolijk leken. Geen overdreven geforceerde glimlachen dus.
Na dus de hele lange vlucht landen wij in Quito. Hier moesten wij dus afscheid nemen van Sarah en Janna. Omdat wij met het zelfde vliegtuig doorvlogen, dachten wij dat wij gewoon konden blijven zitten. Dit bleek niet het geval toen we bijna als laatste nog op het vliegtuig zaten en een vriendelijk persoon ons vertelde dat we moesten afstappen.
dit deden we dan, waarna we in een zaaltje moesten wachten om dat terug op het zelfde vliegtuig en in dezelfde stoel terug plaats te nemen. Het enige veschil was dat het vliegtuig gekuist was.
Dat was dus de start van onze laatste etappe. Van Quito naar Guayaquil. dit was ongeveer een uurtje dus viel goed mee. dan gingen wij onze bagage halen en moesten wij door de douane. dit verliep allemaal vlot ( en in het spaans :p). toen we dan in de inkomhal kwamen werden wij begroet door een zee van mensen. We werden al een beetje ongerust toen we plots iemand onze namen hoorden roepen. Dit was martha. Onze mama van het gastgezin. Een super vriendelijke vrouw trouwens. We reden dan met de auto naar het huisje waar we verblijven. Het was hier al pikdonker, hoewel het nog maar 18h was. Op het volgende andres (voor mensen die een kaartje willen sturen):
Alborada 10 etapa
MZn211-B villa 21
Guayaquil
Ecuador
werden wij begroet door de drie kinderen van Martha: Abramham, Valeska en Ronald. Ook heel erg vriendelijk. Na het geruststellen van onze ouders kregen we al direct een heel lekkere fruitsla aangeboden.
We hebben ook de vriend van Martha ontmoet, maar toen vielen we bijna om van de slaap en zijn we maar gaan slapen. Bij jullie was het toen ongeveer 03h 's nachts. We waren dus dringend toe aan wat slaap.
Dikke dikke kus aan iedreen van Ayla en Kaat.
ps: in de diashow kun je onze eerste foto's al bezichtigen.
Wij zijn ondertussen goed aangekomen in Ecuador. Hier is het nu 14h terwijl het bij jullie al 21 uur is.
Een klein verslagje van onze reis. We zijn al om 03. 30h opgestaan. In zaventem bleek ayla haar valies al te zwaar en moesten we al bij betalen. :p.
Er zijn enkele traantjes gevloeid toen we afscheid moesten nemen. Maar die zijn alweer vergeten.
Het eerste deel van onze reis bracht ons naar Madrid. Daar moesten we overstappen op een veel groter vliegtuig. De luchthaven van Madrid is heel erg groot. We moesten zelfs met een soort metro treintje naar onze gate.
Bij het wachten op het treintje hebben we twee andere studenten ontmoet die ook naar Ecuador gaan voor stage. Sarah en Janna studeren ergo therapie en zullen in Quito (de hoofdstad) werken met kinderen.
De volgende etappe van onze reis ging van Madrid naar Quito. Hier werden wij al aangesproken door enkele vriedelijke Ecuadoriaanen. Dit was onze eerste kans om wat spaans te oefenen. toen wij aan het aanschuiven waren konden wij een blik werpen op onze medepasagiers (waaronder veel kleine kindjes, een hond en een paar mensen met veel te grote handbagage).
Het vliegtuig was veel groter, en iedere pasagier kreeg een kussentje en een dekentje. Wat ons al direct opviel is hoe vriendelijk zij voor elkaar zijn, ook al kennen zij elkaar niet. Zo was er een heel schattige baby naast ons, met (wat wij dachten toch) de papa en de mama. De man speelde namelijk met het kindje enzo. Later bleek dat deze meneer gewoon vriendelijk was, want hij stapte gewoon af in quito, terwijl de vrouw en de baby met ons meevloog naar Guayaquil.
Ook tegen ons waren ze heel vriendelijk. Ze vertelden ons over welke landen we vlogen en waar we moesten naar kijken. Ze vroegen ons waar we naar toe gingen en waar we vandaan kwamen. Een mevrouw bleef maar door praten zodat het Kaat begon te rgeren want ze praatte veel te snel. Dit was al weer een goede kans om wat spaans te oefenen.
De vlucht was heel erg lang. Een twaalf tal uur. We hebben wat geprobeert te slapen, maar dat ging niet al te best. Er waren ook een aantal films.
We kregen een middagmaal, een vieruurtje en een avondmaal. Het vieruurtje was niet echt lekker (3 witte boterhammen opeen met kaas). Ayla is het ook niet echt bevallen want zij heeft haar kotszakje moeten benuttigen (ook dat van Kaat trouwens). Dit kwam ook mede door de turbulentie die we hadden toen we door wolken vlogen.
Ook tegen het vliegtuigpersoneel konden we ons spaans wat oefenen. Wat hier opvalt is dat er redelijk wat mannen als stewards werken en dat de vrouwen niet vrolijk leken. Geen overdreven geforceerde glimlachen dus.
Na dus de hele lange vlucht landen wij in Quito. Hier moesten wij dus afscheid nemen van Sarah en Janna. Omdat wij met het zelfde vliegtuig doorvlogen, dachten wij dat wij gewoon konden blijven zitten. Dit bleek niet het geval toen we bijna als laatste nog op het vliegtuig zaten en een vriendelijk persoon ons vertelde dat we moesten afstappen.
dit deden we dan, waarna we in een zaaltje moesten wachten om dat terug op het zelfde vliegtuig en in dezelfde stoel terug plaats te nemen. Het enige veschil was dat het vliegtuig gekuist was.
Dat was dus de start van onze laatste etappe. Van Quito naar Guayaquil. dit was ongeveer een uurtje dus viel goed mee. dan gingen wij onze bagage halen en moesten wij door de douane. dit verliep allemaal vlot ( en in het spaans :p). toen we dan in de inkomhal kwamen werden wij begroet door een zee van mensen. We werden al een beetje ongerust toen we plots iemand onze namen hoorden roepen. Dit was martha. Onze mama van het gastgezin. Een super vriendelijke vrouw trouwens. We reden dan met de auto naar het huisje waar we verblijven. Het was hier al pikdonker, hoewel het nog maar 18h was. Op het volgende andres (voor mensen die een kaartje willen sturen):
Alborada 10 etapa
MZn211-B villa 21
Guayaquil
Ecuador
werden wij begroet door de drie kinderen van Martha: Abramham, Valeska en Ronald. Ook heel erg vriendelijk. Na het geruststellen van onze ouders kregen we al direct een heel lekkere fruitsla aangeboden.
We hebben ook de vriend van Martha ontmoet, maar toen vielen we bijna om van de slaap en zijn we maar gaan slapen. Bij jullie was het toen ongeveer 03h 's nachts. We waren dus dringend toe aan wat slaap.
Dikke dikke kus aan iedreen van Ayla en Kaat.
ps: in de diashow kun je onze eerste foto's al bezichtigen.
Abonneren op:
Posts (Atom)